تحقیق فردوسی
حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی (زاده ۳۱۹ خورشیدی، ۳۲۹ هجری قمری - درگذشته پیش از ۳۹۷ خورشیدی، ۴۱۱ هجری قمری در توس خراسان)، سخنسرای نامی ایران و سراینده شاهنامه حماسه ملی ایران است. فردوسی را بزرگترین سراینده پارسیگو دانستهاند.
فردوسی در شاهنامه از دودمانهای پادشاهی پیشدادیان و کیانیان و اشکانیان و ساسانیان نام بردهاست. آثار دیگری نیز به فردوسی نسبت داده شدهاست که بیشتر مردود دانستهاند. شناختهشدهترین آنها مثنوی یوسف و زلیخا و گرشاسبنامه و هجونامهای علیه سلطان محمود است.
آثار فردوسی نه تنها در ایران، بلکه در بسیاری از کشورهای دیگر مورد تحقیق و بررسی قرار گرفتهاست؛ و در دانشگاههای معروف دنیا از جمله دانشگاه کمبریج انگلستان و دیگر دانشگاههای اروپایی و آمریکایی مورد مطالعه قرار گرفتهاست و جدیدترین تحقیقات درباره شاهنامه در مرکز مطالعات خاورمیانه و اسلامی دانشگاه کمبریج منتشر شدهاست. در میانه نوروز ۱۳۸۵ ترجمه تازهای از شاهنامه به زبان انگلیسی در آمریکا منتشر شد. دیک دیویس پدیدآورنده این نسخه جدید -که پروفسور زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اوهایوی آمریکا و عضو انجمن سلطنتی ادبیات است- با ارائه این ترجمه جدید نوروز ایرانی را جشن گرفت
فهرست مطالب
زایش و نام و نشان
زایش
نام
پرورش و بالندگی
سرودههای فردوسی
سُرایش شاهنامه
درگذشت و آرامگاه
مذهب فردوسی
افسانههای زندگی فردوسی
درباره فردوسی
فردوسیپژوهی
اندیشه فردوسی
جایگاه جهانی فردوسی
تندیسهای فردوسی
بزرگداشت و گرامیداشت فردوسی
نمونه سرودهها